Ogorzałek Kazimierz Ludwik

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Michała i Zofii z Puców. Urodzony 11 grudnia 1913 r. w Różance. Miał siedmioro rodzeństwa. Jego ojciec był bednarzem.

Kazimierz uczęszczał do szkoły powszechnej w Dobrzechowie, a po jej ukończeniu rozpoczął naukę w gimnazjum w Strzyżowie, którego nie ukończył (najprawdopodobniej ze względów finansowych). Miał zdolności artystyczne, wg wspomnień siostry p. Anatolu Gazdy pięknie malował i rzeźbił w drewnie. Ze szkoły wyniósł znajomość łaciny i języka niemieckiego.

Od 16 marca 1935 r. odbywał służbę wojskową w Sanoku w plutonie łączności w III kompanii pułku strzelców podhalańskich. W maju 1935 r. wydelegowany do pełnienia warty honorowej na pogrzebie Józefa Piłsudskiego. W 1937 r. brał udział w defiladzie zorganizowanej na cześć odwiedzającego Polskę króla rumuńskiego Karola II.

Po ukończeniu Normalnej Szkoły Fachowej dla Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich w pow. żółkiewskim rozkazem personalnym Komendy Głównej Policji Państwowej nr 44 mianowany 1 czerwca 1938 r. posterunkowym i skierowany do policji województwa lubelskiego. We wrześniu 1939 r. służył na posterunku w Kotulicach w pow. tomaszowskim.

Po wybuchu wojny ewakuowany na wschód. Dostał się do niewoli sowieckiej. Był jeńcem Ostaszkowa. Rodzina dostała informację o jego pobycie w tym obozie od sympatii Kazimierza zamieszkałej w Kotulicach, która otrzymała od niego kartkę z tego obozu.

Jego nazwisko znajduje się na liście wywozowej z Ostaszkowa nr 37/3 pod pozycją 96. Zamordowany 20 kwietnia 1940 r. w siedzibie NKWD w Twerze. Pogrzebany w Miednoje.

 Na podstawie dokumentów przekazanych w kwietniu 1990 r. przez władze radzieckie Polski Czerwony Krzyż przesłał siostrze Anatolii zawiadomienie, że jej brat został zamordowany w 1940 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r. (Ministerstwo Spraw Wojskowych, Londyn), Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939″. Postanowieniem z 10 września 2009 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Zasługi za Dzielność i awansowany na stopień aspiranta.

 

Źródło: Piotr Szopa, Zbrodnia katyńska 1940, AIPN Rz, 169/4, Darowizna Stanisławy Sojowej, Wystawy katyńskie, Życiorys Kazimierza Ludwika Ogorzałka; Miednoje. Księga Cmentarna…, s. 636; Biogram Kazimierza Ludwika Ogorzałka, „Podkarpacki Informator Policyjny” 1999, s. 11; Relacja, zdjęcia i dokumenty PCK w zbiorach siostry Anatolii Gazdy.