Mańkowski Kazimierz

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Stanisława i Józefy z d. Muszyńska. Urodzony 13 czerwca 1911 r. we wsi Juchnowiec Dolny, gm. Juchnowiec, pow. Białystok, zam. Tamże.

Czynną służbę wojskową odbył w 14 DAK-u w Białymstoku. Po przejściu do rezerwy rozpoczął pracę w III Komisariacie Policji Państwowej w Białymstoku.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego i skierowany na front. Ochraniał wraz z oddziałem mosty w okolicy Małkini, a następnie wycofywał się w kierunku Wilna, gdzie dostał się do niewoli radzieckiej. W lutym 1940 r. przesłał kartkę z obozu w Ostaszkowie, brak dalszych informacji o jego losach.

Sąd postanowił o zamieszczeniu w MP oraz na tablicy informacyjnej w Zarządzie Gminy Juchnowiec ogłoszeń o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 1 stycznia 1948 r. [Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.] Sygn. Zg. 71/1950.

Na listach zamordowanych i zaginionych polskich jeńców wojennych figuruje: Mańkowski Kazimierz, więzień obozu w Ostaszkowie, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl), Księga Pochowanych żołnierzy Polskich poległych w II wojnie światowej, t. V, Polscy jeńcy wojenni i internowani, Pruszków 1996 r., s. 229.