Witkowski Tadeusz

Plutonowy Policji Państwowej

Syn Antoniego i Elżbiety z d. Chudzikiewicz. Urodzony 10 października 1895 r. w Dynowie, pow. Brzozów, woj. lwowskie, zam. Białystok.

W wieku 18 lat, jako żołnierz Legionów Polskich, brał czynny udział w walce o niepodległość Polski (1914-1918 r.). Od 1923 r., jako zawodowy podoficer (w stopniu plutonowego) pełnił służbę w Policji Państwowej w Białymstoku.

We wrześniu 1939 r. (prawdopodobnie ok. 10-11.IX.1939 r.) ewakuowany wraz z oddziałem w kierunku Wilna. Tam też dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie, skąd przesłał dwie karty pocztowe (28 listopada 1939 r. i 3 stycznia 1940 r.). Znajduje się na liście wywozowej NKWD z 20.IV.1940 r. pod nr 038/3, poz. 22.

Opublikowano w MP oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 31 grudnia 1946 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 roku. Sygn. Zg. 415/1948 [4/3018].

Tamże, s. 212-213; Na listach zamordowanych i zaginionych polskich jeńców wojennych figuruje Witkowski Tadeusz, ur. 10.X.1896 r. w Dynowie, posterunkowy Policji Państwowej, więzień obozu w Ostaszkowie, zmarł w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl).