Szuman Andrzej

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Syn Józefa i Marianny z domu Jarnot. Urodzony 27 listopada 1890 rok w Zębowie. W Policji Państwowej służył od 1920 roku. Służbę pełnił w powiecie konińskim na posterunku Policji Państwowej we Władysławowie, skąd 1 kwietnia 1939 roku został przeniesiony na Posterunek PP w Lądku, gdzie przebywał do samej wojny.
Z informacji od osób z nim spowinowaconych Szuman został zmobilizowany w sierpniu 1939 i wyjechał do Warszawy. Jego żona Antonina z córką pojechały za nim do stolicy, lecz tam się nie spotkali. Obie przeżyły za to w Warszawie niemieckie oblężenie.

9 grudnia 1939 napisał list do swoich najbliższych z Lądku. Wysłano go 17 grudnia z Ostaszkowa, gdzie znajdował się obóz jeniecki. W liście pisał: „Kochana żono i Renio, donoszę, że jestem dzięki Panu Bogu zdrowy, którego zdrowia wam też życzę. Kochana Antolko ja znajduję się w Rosji, jest mi dobrze. Proszę pisz mi czy Ty z Renią jesteś zdrowa, oraz kiedy powróciłaś do domu jak w domu zastałaś czy nic nie rozkradli. Czy Ty wykopałaś kartofle sama czy też ci kto inny wykopał kartofle i ile wykopano. Kochana Antolko jak do mnie pisać będziesz to adres musisz pisać po rosyjsku drugostronnie napisany pod adresem do Ciebie. Co robi moja złota rybka Renia. Miłe i serdeczne pozdrowienia oraz tysiące uścisków zasyła Ci Twój Andrzej. Pozdrowienia dla Reni i znajomych”

Andrzej Szuman zamordowany został przez Sowietów w Twerze, a pochowany w zbiorowej mogile w Miednoje w 1940 roku. Postanowieniem Prezydenta RP z 5.10.2007 r. awansowany do stopnia aspiranta Policji Państwowej.

Źródło: W.Kujawa, D.Nowicki, A.Rubajczyk, Zawsze wierni. Dzieje Policji Państwowej na ziemi słupeckiej w latach 1918-1939, Słupca 2013