Ratajczak Ludwik

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Syn Jakuba i Antoniny z Matuszczaków. Urodzony 3 sierpnia 1894 r. w Osieku, pow. Kościan.

Ukończył szkołę ludową w Osieku w 1908 r. Przez kilka następnych lat pracował w gospodarstwie rodziców. W 1914 roku został powołany do armii niemieckiej i wysłany na front zachodni do Francji. Walczył też na Bałkanach. Po zawarciu rozejmu został zdemobilizowany. W styczniu 1919 r. wstąpił o Wojska Polskiego i brał udział w walkach w Wielkopolsce i na froncie wschodnim. W listopadzie 1920 r. został zdemobilizowany.

W dniu 1 kwietnia 1921 r. został przyjęty do Policji Państwowej i skierowany do szkoły policyjnej. Po zdaniu egzaminów został przydzielony na Posterunek PP w Krzywiniu w powiecie kościańskm. W 1934 r. został służbowo przeniesiony do miejscowości Lubasz, pow. Czarnków. W 1938 r. na własną prośbę został przeniesiony do Leszna, gdzie pełnił służbę do wybuchu wojny.

W dniu 14 września 1939 r. w okolicach Warszawy dostał się do niewoli niemieckiej. W stalagu I a w Prusach Wschodnich przebywał do grudnia 1939 r., kiedy to został wysłany na roboty do gospodarstwa rolnego w Willkischken niedaleko Tylży.

W maju 1942 r. został wcielony w szeregi Policji Polskiej i wysłany do Radomia, a stamtąd do Tomaszowa Mazowieckiego. Z Komendy Powiatowej w Tomaszowie otrzymał przydział na komendanta Posterunku Policji Polskiej w Białobrzegach Opoczyńskich, a następnie w Błogich, gm. Owczary, pow. tomaszowski. Służbę pełnił do 6 sierpnia 1944 r. kiedy to wraz z całą obsadą posterunku zbiegł ze służby. Po wyzwoleniu, przez kilka miesięcy służył w Milicji Obywatelskiej. W lipcu 1945 powrócił do Leszna, a od 1 sierpnia 1945 r. pełnił obowiązki komendanta Straży Przemysłowej w Zemszu, pow. Krosno Odrzańskie.

Źródło: Piotr Krzysztof Marszałek, Powstanie i rozwój organizacyjny polskich formacji policyjnych w południowo-zachodniej Wielkopolsce w latach 1918-1922, PWSZ IPiA Studia Lubuskie, Tom IV, Sulechów 2008