Lampert Piotr

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Michała i Weroniki z d. Mroczko. Urodzony 23 lipca 1890 r. w Michałowie, pow. Białystok, zam. Białystok.

Na przełomie 1917 i 1918 r. powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. Brał udział w działaniach I wojny światowej. W okolicach Augustowa dostał się do niewoli niemieckiej.

W 1920 r. powrócił do odrodzonej Polski i wstąpił do Policji Państwowej. Do 1935 r. pracował na Posterunku PP w Jasionówce, a następnie w Turośni Kościelnej.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego i skierowany na front. W toku działań wojennych dostał się do niewoli radzieckiej [zatrzymany w okolicach Wilna]. Przebywał w obozie w Kozielsku (w styczniu 1940 r. przesłał z obozu list), następnie przeniesiony do obozu w Ostaszkowie. Dalsze losy nie są znane.

Sąd postanowił o zamieszczeniu w MP oraz na tablicy informacyjnej w Zarządzie Miejskim w Białymstoku ogłoszeń o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 1 stycznia 1948 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r. oraz Medalem Za udział w wojnie obronnej 1939. Sygn. Zg. 47/1950.

Na listach zamordowanych i zaginionych polskich jeńców wojennych figuruje: Lampert Piotr, więzień obozu w Ostaszkowie, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl).