Jarko Stanisław

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Syn Antoniego i Teofili z d. Zajkowska. Urodzony 22 stycznia 1902 r. w Pokrzywnicy, gm. Goworowo, pow. Ostrołęka, zam. Białystok.

W trakcie działań wojennych 1939 r. wzięty do niewoli radzieckiej i wywieziony w głąb ZSRR – brak dalszych informacji o jego losach (ostatnią wiadomość przesłał w grudniu 1939 r. z obozu jenieckiego w Ostaszkowie).

Sąd postanowił o zamieszczeniu w MP ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 1 stycznia 1948 r. W aktach znajdują się: list Biura Poszukiwań w Londynie (pismo L.dz. 092633/P/C z 30.X.1947 r.) oraz pismo PCK Zarząd Główny w Warszawie (znak II.E.TK. z 8.IV.1948 r.). Sygn. Zg. 66/1950.

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Księga Pochowanych żołnierzy Polskich…, pr. cyt., t. V, Polscy jeńcy wojenni i internowani, Pruszków 1996 r., s. 150, Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl; 23.II.2011 r.), A. L. Szcześniak, pr. cyt., s. 221.