Hyzicki Edward

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Syn Stanisława i Marii z d. Brel. Urodzony 13 października 1901 r. we wsi Suchowola, gm. Chmielnik (obecnie woj. świętokrzyskie), zam. Białystok.

W 1918 r. na ochotnika wstąpił do wojska. Ok. 1926 r. rozpoczął pracę w Policji Państwowej. Początkowo pełnił służbę w Zielonej k. Białegostoku, następnie w Michałowie i Zabłudowie. Przed wybuchem II WŚ pracował w stopniu starszego posterunkowego w II Komisariacie w Białymstoku.

W dniu 1 września 1939 r. zmobilizowany do WP i wysłany na front, prawdopodobnie przydzielony do obsługi radiostacji i ewakuowany w kierunku Wilna. W toku działań wojennych dostał się do niewoli radzieckiej, przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie – brak dalszych informacji o jego losach (z obozu przesłał 2 kartki pocztowe).

Opublikowano w Dz.U. Min. Spr. Nr 34 z 5.VI.1948 r. oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 9 maja 1946 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939. Sygn. Zg. 711/1947 [4/1126].

Na listach zamordowanych i zaginionych polskich jeńców wojennych figuruje: Hiżycki Edward, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl.), A. L. Szcześniak, pr. cyt., s. 265.