Gorelik Piotr

Przodownik Policji Państwowej

Syn Aleksandra i Heleny z Pokuci. Urodzony 1 listopada 1894 r. w Moryniu, pow. Nowogródek (Pomorski), zam. Białystok.

Służbę w PP pełnił w Białymstoku. W 1939 r. zmobilizowany do WP i wysłany na front. W toku działań wojennych dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie, brak dalszych informacji o jego losach (ostatni list z obozu przesłał w grudniu 1939 r.).

Opublikowano w Dz.U. Min. Spr. Nr 41 z 29.VII.1948 r. oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 9 maja 1946 r. Sygn. Zg. 625/1947 [4/1041].

Na listach polskich jeńców wojennych zamordowanych i zaginionych w czasie II WŚ figuruje: Gorelik Piotr, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl.).