Furmaniak Wacław

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Urodził się w dniu 5 września 1899 r. w Ostrowie Kościelnym jako syn Stanisława (1870—1956) i Weroniki (1866—1939) z Müllerów. Po ukończeniu szkoły ludowej kształcił się nadal w zawodzie piekarza. W latach 1917—1918 służył w armii niemieckiej. Już w pierwszych dniach powstania wielkopolskiego zgłosił się do koszar we Wrześni i został wcielony do kompanii nekielsko—strzałkowskiej pod dowództwem Zdzisława Beutlera.

Z kompanią tą przebył szlak bojowy na froncie północnym powstania. Jego kompania została wcielona do III batalionu 4 pułku strzelców wielkopolskich. Z nią przebył też szlak bojowy na froncie litewsko—białoruskim do października 1920 r. Ukończył kurs piekarzy wojskowych i pełnił funkcję piekarza w piekarni dywizyjnej 14 Dywizji Piechoty. Zachorował na żółtaczkę i po okresie leczenia w Lidzie do września 1921 r. pozostawał bezterminowo urlopowany. W dniu 1 sierpnia 1922 r. zwolniony do rezerwy. Po ukończeniu kursu księgowych pracował jako urzędnik w Poznaniu.

Wacław Furmaniak z rodziną

W dniu 1 lipca 1924 r. został przyjęty do Policji Państwowej jako posterunkowy w Komendzie Powiatowej PP w Kielcach i Radomiu. W listopadzie 1936 r. awansowany na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Potworowie w powiecie radomskim.

W dniu ożenił się 30 stycznia 1928 r. z Felicją Gizelską, z którą miał dwie córki: Krystynę (ur. 1929) i Reginę (ur. 1931).

Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się w kierunku wschodnim i pod Równem dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie w Ostaszkowie, skąd przewieziono go do Tweru i tam 9 kwietnia 1940 r. został zamordowany. Pochowany w zbiorowym dole śmierci w Miednoje.

Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918—1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich.

Mianowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.

Źródło: W.Kujawa, D.Nowicki, A.Rubajczyk, Zawsze wierni. Dzieje Policji Państwowej na ziemi słupeckiej w latach 1918-1939, Słupca 2013