Dudziak Jan

Przodownik Policji Państwowej.

Syn Antoniego i Marianny ze Stelmaszczyków. Urodzony 5 marca 1887 r. w Gryżynce, pow. Kościan. W 1901 r. ukończył szkołę ludową, a następnie pracował w gospodarstwie rodziców.

W dniu 4 października 1905 r. został powołany do odbycia służby wojskowej w armii niemieckiej. Służył w 1 Pułku Strzelców Konnych w Poznaniu do 28 września 1914 r. Po wyjściu z wojska pracował w Poznaniu. W dniu 1 sierpnia 1914 r. został zmobilizowany do armii niemieckiej, w której służył do 10 listopada 1918 r. W styczniu 1919 r. wstąpił do Żandarmerii Krajowej byłej Dzielnicy Pruskiej i służył na posterunku w Witowie.

Od 01.07.1920 r. przeniesiony do Policji Państwowej, w której pełni służbę na tym samym posterunku. W październiku 1927 r. zostaje przeniesiony na posterunek w Rydzynie, pow. Leszno, a w październiku 1929 r. na posterunek w Lesznie. Służbę tam pełnił do wybuchu wojny. Ewakuował się na Warszawę i brał udział w jej obronie. W początkach października 1939 r. powrócił do Leszna. W dniu 06.01.1940 r., wraz z innymi byłymi policjantami, został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa i wcielony do Policji Polskiej, w której objął posterunek w Tarnowcu pow. Jasło, gdzie służył do września 1944 r. Od 1943 r. w konspiracji, pracując jako wywiadowca oddziału PPS „Podkarpacie”. Od stycznia 1945 r. do 17.10.1946 r. pełnił służbę w Milicji Obywatelskiej. Późniejsze losy nie są znane.

Źródło: Piotr Krzysztof Marszałek, Powstanie i rozwój organizacyjny polskich formacji policyjnych w południowo-zachodniej Wielkopolsce w latach 1918-1922, PWSZ IPiA Studia Lubuskie, Tom IV, Sulechów 2008