Biniaś Józef
Podkomisarz Policji Państwowej
Syn Wojciecha i Teofili z d. Muchajer. Urodzony 23 stycznia 1888 w Rozbitku pow. Międzychód.
Ojciec Wojciech zajmował się pracami w polu i obejściu, natomiast matka Teofila z domu Muchajer, wychowywała dzieci i opiekowała się domem. W latach 1894–1902 uczęszczał do szkoły ludowej w Kurnatowicach. Po jej ukończeniu pomagał rodzicom w pracach gospodarskich. W 1910 roku został powołany do służby wojskowej w wojsku pruskim z przydziałem do artylerii polowej. Po odbyciu obowiązkowej dwuletniej służby, którą ukończył w stopniu kaprala pozostał w wojsku. Skierowano go do szkoły średniej w Brandenburgu, której nie ukończył z powodu wybuchu w 1914 roku I wojny światowej.
W styczniu 1915 roku został mianowany plutonowym, w maju 1916 sierżantem sztabowym, a w sierpniu 1917 zastępcą oficera. W latach 1915-1918 prowadził biuro sztabu trzeciej baterii, trzeciego pułku. Tuż przed zakończeniem działań wojennych, we wrześniu 1918 roku został ranny i przebywał w szpitalu wojskowym Hochspeier. Kiedy tylko poczuł się lepiej, uciekł do wybijającej się na niepodległość Polski.
W dniu 27 grudnia 1918 roku wybuchło powstanie wielkopolskie. Na terenach powiatu międzychodzkiego działania zbrojne wybuchły 6 stycznia 1919 roku. Już następnego dnia 7 stycznia 1919 roku Józef Biniaś wstąpił do formacji powstańczych (Grupy Zachodniej). Początkowo dowodził kompanią powstańczą w Sierakowie i Chojnie, a od lutego tego roku dowodził (w stopniu sierżanta sztabowego) czwartą kompanią 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowanego 17 stycznia 1920 roku na 61 Pułk Piechoty Wielkopolskiej).
Józef Biniaś w służbie 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich
W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku uczestniczył w odparciu ataku bolszewickiego nad Berezyną. Uczestniczył w zdobyciu Kijowa i w walkach pod Mińskiem. Wykazał się niezwykłą walecznością i bohaterstwem podczas walk odwrotowych nad Bugiem, w rejonie miejscowości Wierów, za co został odznaczony dnia 4 lutego 1921 roku Krzyżem Walecznych. Po zaprzestaniu działań wojennych Józef Binaś został mianowany likwidatorem kompanii szeregowych w Zakładach Mundurowych VII w Poznaniu. Od 15 marca 1921 roku do 21 maja 1922 roku był odkomenderowany na kurs dokształcający dla oficerów bez cenzusu. Po zdaniu egzaminu, w dniu 17 czerwca 1922 roku przeszedł do rezerwy. 8 sierpnia 1924 roku został awansowany do stopnia porucznika rezerwy z przydziałem do 58 p. p. wlkp., a od 3 marca 1925 roku do 32 p. p. wlkp.
Józef Biniaś (drugi od lewej) wraz z kadrą dowódczą 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich.
W międzyczasie, w dniu 5 grudnia 1922 roku wstąpił do Policji Państwowej Początkowo zajmował stanowisko zastępcy Komendanta Powiatowego PP w Działdowie. 29 września 1924 roku „za skuteczną walkę z bandytami w czasie napadu na Stołpce” został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Z kolei 9 listopada 1932 roku otrzymał Krzyż Niepodległości. W latach 1924-1925 pełnił służbę na stanowisku kierownika II Komisariatu Państwowej Policji w Toruniu, następnie od 1925 do 1932 jako Komendant Powiatowy PP w Wąbrzeźnie. Od 1932 do 1938 zajmował stanowisko Komendanta Powiatowego PP w Kamionce Strumiłłowej (woj. tarnopolskie). Następnie został przeniesiony na stanowisko kierownika IV Komisariatu Policji Państwowej w Bydgoszczy przy ulicy Toruńskiej. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał wraz ze swoją rodziną w Bydgoszczy przy ulicy Królowej Jadwigi 1.
Podkomisarz Józef Biniaś, Komendant Powiatowy PP w Kamionce Strumiłłowej
Dnia 1 września 1939 roku Józef Biniaś został powołany do wojska w Równem. Po agresji 17 września znalazł się w niewoli sowieckiej. Osadzony został w obozie w Ostaszkowie, skąd w listopadzie 1939 r. wysłał do najbliższych trzy kartki pocztowe. Został zamordowany w siedzibie NKWD w Kalininie (dzisiejszy Twer) 5 kwietnia 1940 roku. Spoczywa na cmentarzu w Miednoje.
Podkomisarz Józef Biniaś wraz z rodziną
W dniu 5 czerwca 1923 roku Józef Biniaś ożenił się z 26-letnią Otylią Gruźlewską. W 1924 roku przyszła na świat ich córka Irena, w 1925 roku Janina, a w roku następnym Henryka. Ostatnie dziecko, syn Medard, urodził się w 1927 roku, ale zmarł w dzieciństwie.
Symboliczny grób Józefa Biniasia w Sierakowie oraz pomnik powstańców wielkopolskich w Międzychodzie
W 1985 roku na cmentarzu parafialnym w Sierakowie powstał symboliczny grób Józefa Biniasia. 4 października 2007 roku Józef Biniaś został pośmiertnie awansowany na stopień komisarza Policji Państwowej. W 2008 roku przy ul. Powstańców Wielkopolskich 2 w Kamionnej posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci.
Źródło: Monika Bujak, Agnieszka Skinder, Aleksandra Wróż (pod kierunkiem mgr Moniki Pestki-Lehmann): Józef Biniaś (1888–1940);
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Biniaś&oldid=33340716
