Makowski Adam

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Antoniego i Kazimiery zd. Ziemniak. Urodził się 4 grudnia 1895 roku w Kotuni. Z zawodu rzeźnik. W 1922 roku ożenił się z Marianną Kinalską.

W roku 1920 po odbyciu rocznego kursu w Łodzi podjął pracę w słupeckiej Policji. Do roku 1930 pracował w Słupcy, następnie w Kleczewie, ponownie w Słupcy a następnie do 1939 roku w Opalenicy. Rodzina państwa Makowskich do wybuchu II wojny światowej mieszkała w Słupcy przy ulicy Pułaskiego 26. Córka pani Stanisława Makowska do dziś wspomina powroty ojca ze służby, który pomimo trudu służby zawsze miał czas dla swoich dzieci.

W dniu 3 września 1939 roku Adam Makowski przyjechał na kilka godzin do rodzinnego domu. Było to pożegnanie, gdyż zgodnie z rozkazem miał nakaz ewakuacji na Wschód. Podczas ewakuacji, niedaleko granicy spotkał ułana Stanisława Dobersztyna, ze Słupcy. Stanisław Dobersztyn próbował namówić Adama Makowskiego na powrót do domu, lecz ten nie złamał rozkazu i dotarł do swojej jednostki. W grudniu 1939 roku nadeszła kartka pocztowa, wysłana z obozu jenieckiego w Ostaszkowie. Zginął kilka miesięcy po jej wysłaniu.

W treści czytamy, że przebywa w Ostaszkowie i jest tłumaczem ponieważ zna język rosyjski. Jest zdrowy, pyta czy dzieci chodzą do szkoły, prosi o przesłanie bielizny, koszuli i kaleson, kominiarki, kilograma smalcu, kilograma suchej kiełbasy i ciepłych onuc…

Źródło: W.Kujawa, D.Nowicki, A.Rubajczyk, Zawsze wierni. Dzieje Policji Państwowej na ziemi słupeckiej w latach 1918-1939, Słupca 2013