Garncarz Władysław

Starszy posterunkowy Policji Państwowej

Syn Wincentego i Heleny z d. Kowalska. Urodzony 25 listopada 1899 r. w Dąbrowie Górniczej, zam. Białystok.

Jako ochotnik wstąpił do wojska, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej; w czasie działań wojennych był dwukrotnie ranny. W okresie międzywojennym pracował w Policji Państwowej w Białymstoku. Służbę pełnił na II Komisariacie PP przy ul. Warszawskiej.

W 1939 r. zmobilizowany do WP i wysłany na front, następnie ewakuowany w kierunku Wołkowyska i Lidy. W wyniku działań wojennych dostał się do niewoli radzieckiej, przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie – brak dalszych informacji o jego losach (ostatnią wiadomość z obozu przesłał 27 lutego 1940 r.).

Opublikowano w MP oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 9 maja 1947 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 roku. Sygn. Zg. 221/1949 [2/5452/2007].

Na listach zamordowanych i zaginionych polskich jeńców wojennych figuruje: Władysław Garncarz, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl).