Marczak Wacław

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Stanisława i Ludwiki z d. Kutyłowska. Urodzony 3 kwietnia 1903 r. w Śniadowie (pow. Łomża), zam. Białystok.

Służył w II Komisariacie przy ul. Monopolowej (obecnie ul. Św. Wojciecha) w Białymstoku. Czynnie uprawiał sport, brał udział w policyjnych olimpiadach sportowych (m.in. w Zawodach Sportowych Policji Państwowej w Katowicach w 1929 r.) Otrzymał medal za osiągnięcia w strzelectwie z broni krótkiej oraz kolarstwie.

W dniu 2 kwietnia 1939 r. przeniesiony do służby w I Komisariacie. Dnia 15 września 1939 r. zmobilizowany do WP i zgodnie z rozkazem ewakuowany w kierunku wschodniej granicy. W toku działań wojennych dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie – brak dalszych informacji o jego losach (ostatni list z obozu przesłał w 1940 r.).

Opublikowano w MP oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 9 maja 1947 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 roku. Sygn. Zg. 234/1949 [2/5464/2007].

Na listach zamordowanych polskich jeńców wojennych figuruje: Wacław Marczak, więzień obozu w Ostaszkowie, zginął w 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl).