Żukiewicz Franciszek

Posterunkowy Policji Państwowej

Syn Jana i Aleksandry z d. Żakiewicz. Urodzony 23 maja 1897 r. w Białymstoku.

W 1939 r. na podstawie rozkazu mobilizacji policji z 29 sierpnia 1939 r zmobilizowany do Wojska Polskiego i wysłany na front. Ewakuowany w kierunku wschodniej granicy kraju. W toku działań wojennych dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Ostatni list z obozu przesłał na początku 1940 r.

Opublikowano w MP oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Miejskiego w Białymstoku ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 31 grudnia 1947 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939. Sygn. Zg. 332/1949 [2/5557/2007].

Na listach polskich jeńców wojennych zamordowanych i zaginionych w czasie II WŚ figuruje: Franciszek Żukiewicz, ur. 19.V.1897 r. w Białymstoku, post. Policji Państwowej, zginął 1940 r., pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje (Rosja).

Źródło: Bartłomiej Samarski, Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II – powiat białostocki, Białystok 2011; Wykaz polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie na stronach Katedry Polowej WP (www.katedrapolowa.pl).