Wawrzyniak Ignacy

Starszy przodownik Policji Państwowej

Urodzony 24 stycznia 1892 r. w Pięczkowie w powiecie średzkim w domu Franciszka i Apolonii z Stępniewskich.

Naukę w szkole ludowej rozpoczął w rodzinnej wsi w roku 1898 i ukończył ją w marcu 1906 r. W roku 1907 podjął pracę na pruskich kolejach, na odcinku drogowym Miłosław, w powiecie wrzesińskim. Pracował przy pracach ślusarskich przy instalacjach sygnałowych i zwrotniczych. Po dwóch latach pracy, szukając lepszych zarobków, podejmuje pracę rębacza w jednej z kopalń węgla kamiennego w Bochum w Westfalii. Jako górnik pracował do 1912 r. kiedy to został powołany do odbycia służby wojskowej. Pruskie władze wojskowe odkomenderowały go do orkiestry I batalionu 137 p. p. w Hagenau (obecnie Hageuenau we francuskiej Alzacji). W latach I wojny światowej służył w żandarmerii polowej. Po zakończeniu wojny na krótko powrócił do pracy na kolei w charakterze zwrotniczego. W marcu 1919 r. decyzją władz Naczelnego Komisariatu Ludowego w Poznaniu został powołany do Żandarmerii Krajowej b. Dzielnicy Pruskiej i z dniem 5 marca 1919 r. objął Komisariat Żandarmerii w miejscowości Lubosz, w powiecie Międzychód.

Z dniem 1 lipca 1920 roku został wcielony do Policji Państwowej i mianowany komendantem posterunku we Wronkach. Z dniem 1 lutego 1927 r. został przeniesiony na stanowisko Komendanta Posterunku PP w Gostyniu. Przeszedł wiele szkoleń m. in. w roku 1920 ukończył kurs dla Żandarmerii Krajowej, w roku 1925 odbył kurs dla przodowników Policji Państwowej, a także w Szkole dla Szeregowych Policji Państwowej w Żyrardowie w 1930 r. i w tym samym roku w Głównej Szkole Gazowej w Warszawie, zawsze otrzymując wysokie oceny. Po ukończeniu szkół policyjnych został przeniesiony z dniem 20 marca 1931 r. do Leszna w charakterze instruktora powiatowego na powiaty: leszczyński, rawicki i gostyński. Z dniem 08 maja 1935 r. został Komendantem Posterunku PP w Lesznie, gdzie służył do wybuchu II wojny światowej.

Przesiedlenie na Posterunek PP w Gostyniu, 1927

Mianowanie st.przod. Ignacego Wawrzyniaka Komendantem Posterunku PP w Lesznie, 1935

 

W dniu 2 września 1939 r., zarządzeniem władz wojskowych policja z Leszna została ewakuowana w kierunku na Warszawę i cofała się wraz z oddziałami Armii „Poznań”. Do Warszawy dotarł w dniu 8 września i wszedł do składu osobowego 26 lwowskiego pułku piechoty, operującego w rejonie Praga – Grochów, w charakterze żandarma polowego. W dniu 15 września 1939 r. otrzymał postrzał w prawe przedramię. Rana ta już na zawsze ograniczyła zdolności ruchowe prawej ręki. W jednostce tej służył do chwili kapitulacji stolicy w dniu 29.09.1939 r. Do Leszna powrócił po wygojeniu się rany, skąd w dniu 14 listopada niemiecki Urząd Pracy w Lesznie skierował go do pracy w charakterze robotnika gorzelnianego i rolnego w majątku Jürtsch (obecnie Jurcz leżący między Lasowicami a Zaborową, 10 km od drogi łączącej Wrocław z Lubinem). W dniu 3 stycznia 1940 r. został stamtąd odwołany przez żandarmerię niemiecką w Lesznie, a w trzy dni później odkomenderowany do żandarmerii w Krakowie. Z Krakowa został przekazany do komendy powiatowej Policji Państwowej „granatowej” w Jaśle, gdzie mianowano go komendantem posterunku w Żmigrodzie Nowym. W lutym 1941 r. został wyznaczony na komendanta obwodowego, obejmującego posterunki w Żmigrodzie, Osieku, Dębowcu i Tarnowcu. Na stanowisku tym pełnił służbę do września 1944 r., gdy do rejonów tych zbliżała się armia sowiecka.

Po wkroczeniu wojsk sowieckich został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu w Nowym Sączu, a następnie wywieziony na Ukrainę do Doniecka (Stalino), gdzie pracował w kopalniach. Do Leszna powrócił późnym latem 1945 r. i od 15 września tego roku rozpoczął pracę w Zarządzie Gminnym w Święciechowe. Został zrehabilitowany jako były funkcjonariusz Policji Państwowej z dniem 31 grudnia 1946 r. Na skutek reorganizacji w funkcjonowaniu samorządu lokalnego został zredukowany. Mimo podejmowanych starań nie mógł znaleźć pracy w administracji państwowej. Od 1 października 1950 r. podjął pracę w Spółdzielni Inwalidów im. M. Kopernika w Lesznie jako pracownik fizyczny. Na emeryturę przeszedł z dniem 30 czerwca 1958 r. Zmarł 1 lutego 1964 r. w Lesznie.

Zaświadczenie Komisji Rehabilitacyjno-Kwalifikacyjnej dla b.Funkcjonariuszów Policji Państwowej dla Ignacego Wawrzyniaka

 

Ignacy Wawrzyniak był wielokrotnie odznaczany m. in. Krzyżem Walecznych, Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

Źródło: Piotr Krzysztof Marszałek, Powstanie i rozwój organizacyjny polskich formacji policyjnych w południowo-zachodniej Wielkopolsce w latach 1918-1922, PWSZ IPiA Studia Lubuskie, Tom IV, Sulechów 2008